***UPDATE***
het is inmiddels een jaar later, en helaas heeft mijn "ego" gewonnen. ik heb hele lange reis gemaakt sinds vorig jaar.
Zonder teveel letterlijk in te gaan op wat u een jaar geleden schreef, vraag ik me af in hoeverre u kunt stellen dat uw “ego” zou hebben gewonnen. Van wie? Wanneer u dit “winnen” (en “verliezen”) stelt in spiritueel opzicht, zou ik zeggen dat u zich vergist. Op het spirituele vlak, of met name in Boeddhistisch opzicht, kan er geen sprake zijn van “winnen” of “verliezen”, omdat spiritualiteit en religie
nooit draaien om winnen of verliezen. Winnen of verliezen is slechts een kwestie van een spel spelen en iemand als winnaar aanwijzen die de beste tijd haalt, e.d. Dat kunnen we het beste overlaten aan de atleten van de Olympische Spelen. Als men echter op het pad van religie terecht komt, en wil leren, zal dat uiteraard met vallen en opstaan geschieden, maar zelfs het vallen heeft zin en betekenis. Dat kunnen we bijvoorbeeld lezen in het Bijbelse verhaal van de verloren zoon (Lucas 15:11-32).
Spiritualiteit en religie betekenen dat u steeds opnieuw begint. Zenleraar Shunryu Suzuki stelde zelfs de geest van de beginner centraal in zijn leringen. Hij gaf aan dat mensen die zich hebben geschoold in heilige teksten en methoden het gevaar lopen dat zij langzamerhand bevooroordeeld raken, en niet meer kijken naar wat “anders” of “nieuw” is. Elke dag is nieuw, elke dag heeft u de keuze om het pad van uw leven te bewandelen in bewustzijn of in een sfeer van laat maar waaien. Alertheid en waakzaamheid op het eigen denken en handelen zijn de enige manier om ooit een vinger te krijgen achter de eigen neigingen. Daarbij is het belangrijk niet zomaar neigingen aan te wijzen als niet goed of zelfs “slecht”. Er moet eerst een registreren plaatsvinden, een kijken-naar. De mens is het gegeven dat hij dat kan, hij of zij heeft de mogelijkheid om zich bewust te worden van zichzelf. Dat betekent werk aan zichzelf.
Maar werk aan zichzelf moet beginnen met een
onbevooroordeelde geest, een getuige. Via getuigebewustzijn kunt u namelijk zien en u zich gewaarworden van wat er zich allemaal in uzelf afspeelt. Natuurlijk zal het een en ander u niet bevallen, maar het is beter om niet te oordelen. Omdat een oordeel betekent dat u een bepaalde neiging bij voorbaat al in een concluderend hokje plaatst,
zonder lering te (kunnen) trekken uit de neiging. Op die manier kan niets worden gedaan of gevonden, laat staan geleerd. Het negatieve oordeel over de eigen neigingen betekent dat u zich pardoes afsluit, van te voren dus al concludeert dat het bijvoorbeeld “niet goed” is. Vergeet wat de wereld zegt, vergeet wat de door u geïnternaliseerde regels en wetten voorschrijven, wat uw verinnerlijkte “ouders” en opvoeders u hebben geleerd. Kijk opnieuw naar wat in u leeft. Ik herhaal: slechts
kijken. Kijken betekent
niet dat u zich opeens anders moet gaan gedragen, lak zou moeten hebben aan maatschappelijke regels. Nee, kijken betekent getuige zijn van wat in u leeft. Als u registreert wat in u leeft, zult u vanzelf tot acceptatie komen van wat u daadwerkelijk bent, daar is verder niets voor nodig. Alleen hebben we de neiging om van te voren al te denken: “Hoe kan zoiets simpels als getuige van jezelf zijn mij helpen?” Daarmee oordelen we over de methode en doen we vervolgens niets. Luister niet naar dat veroordelende stemmetje, accepteer uzelf liever zoals u bent, totaal en zonder vooraf voorwaarden te stellen. U bent exact zoals het Bestaan u gewild heeft. Dat is het vertrekpunt om een niet-oordelende geest te hebben. Een niet-oordelende geest is open, een niet-oordelende geest is liefde. Alleen kunnen we dat niet zien, omdat we onafgebroken bewolkt zijn door onze meningen, onze oordelen en ons verwerpen van onszelf. Wees wat je ook maar bent, maak de reis op het levenspad doordat u uzelf volledig accepteert, alles zonder uitzondering. Probeer het, geef het een kans. Van zelfveroordelingen is nooit iemand een steek wijzer geworden.
Ik denk dat u sowieso een goed punt hebt gemaakt door te gaan reizen. Dat heeft niets te maken met het ego of het winnen of verliezen, zoals ik hierboven al aangaf. De mens kan slechts rijper worden en leren van wat hij doet of laat. Mits er maar bewustzijn aan wordt toegevoegd. U kunt uzelf naar binnen keren om te kijken wat er in uzelf leeft, maar u kunt ook de wereld in trekken en bewust kijken naar hoe u zich gedraagt in de wisselende omstandigheden. Dit zijn de beide kanten van de medaille, dit is de waarheid van het pad, de weg naar uzelf. U kunt het pad niet mislopen, het ligt steeds pal voor uw neus. Het is alleen de vraag met welke kwaliteit u naar het leven kijkt, of u eerlijk ten opzichte van uzelf wilt zijn en besluit niet meer te luisteren naar dat veroordelende stemmetje dat beweert wat er allemaal aan mankeert wat u doet, dat u een verliezer zou zijn, of wat dan ook. Let wel: onderdruk ook de veroordeling in uzelf niet. Ook hier geldt: wees getuige, kijk naar wat de veroordelende stem te zeggen heeft. Leer hoe de veroordeling werkt, welke wegen het uitprobeert. Dan zult u kunnen ontdekken hoe het werkt, in welke herhalingen het vervalt en mogelijk zelfs de oorsprong vanwaar die veroordelingen komen, wat de kern ervan is. Maar dat vereist dat u bereid bent om op weg te gaan naar uzelf.
Met vriendelijke groet,
Basho
Topic: Verlangen naar affectie (gelezen 13470 keer)
